Ergens in de jaren dertig van de twintigste eeuw maakte de familie Degenkamp kennis met Sint Barbara. Op de begraafplaats was altijd werk en het hoveniersbedrijf waar Richard Degenkamp (1915-2002) toen werkte, had er zo af en toe een klus. In 1936, niet lang nadat de zieke iepen in de hoofdlaan gekapt waren, kwam Richard hier in vaste dienst. Hij was toen 21.
Van zijn eerste werkzaamheden is het resultaat nog steeds te zien. Hij was verantwoordelijk voor de aanplant van de platanen en taxusstruiken die nu nog te vinden zijn op het centrale deel van de begraafplaats. Richard was al beheerder toen zijn zoon Johan geboren werd. Toen Johan drie jaar was, gingen ze op Sint Barbara wonen. Na een opleiding op de tuinbouwschool koos Johan (1943-2020) in 1960 ook voor de begraafplaats. Het werk was hem met de paplepel ingegeven.
Langzamerhand nam Johan steeds meer beheerstaken van zijn vader over. Die stopte in 1992, na 56 jaar, met werken. Alhoewel van stoppen nauwelijks sprake kan zijn, als je op de begraafplaats woont. In 1966 was Johan op de begraafplaats komen wonen met zijn vrouw Annie. Al hun vier kinderen werden op Sint Barbara geboren. Annie werkt, net als haar schoonmoeder, mee op de begraafplaats. Koffiezetten en schenken, telefoon aannemen en hun schouders zetten onder alles waarbij hun hulp nodig was. Het hoorde er allemaal bij, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.
Nadat opa Degenkamp het rustiger aan ging doen, stapte eerst Johans dochter Jacqueline in het werk op de begraafplaats. Ze ging parttime de administratie doen naast haar baan in de kinderopvang. Even leek het erop dat zij de enige was die in haar vaders voetsporen trad, maar vijf jaar later gaf zoon Richard aan dat hij ook graag op Sint Barbara wilde werken. Vanuit een commerciële baan ging hij aan de slag in het groen. Het voelde vertrouwd, want hoe vaak had hij vroeger al niet zijn opa en zijn vader geholpen bij het werk. In 2011 trad zijn vader terug als beheerder en droeg hij de leiding over aan zijn kinderen.
Jacqueline werd verantwoordelijk voor de administratie, planning en financiën en ze treedt op als woordvoerster. Richard nam de verantwoordelijkheid voor het buitenpersoneel op zich, het onderhoud van de begraafplaats en de uitvoering van de uitvaarten en begrafenissen.
De passie spat er bij Jacqueline en Richard vanaf. De mensen die op Sint Barbara afscheid komen nemen van hun dierbaren staan centraal. Alles moet lopen zoals de nabestaanden dat wensen en dat proberen broer en zus dan ook waar te maken. Ze denken graag mee met de mensen die hier een uitvaart doen en ook naderhand wanneer de nabestaanden op grafbezoek komen kunnen ze met hun vragen bij de beheerders terecht. Inmiddels is de vierde generatie Owen Degenkamp begonnen om samen met zijn collega’s ervoor te zorgen dat de begraafplaats er tiptop uit ziet.
