Aan het eind van de 18e eeuw was de directie van begraafplaats De Liefde op zoek naar een nieuw stuk grond dat moest dienen als begraafplaats. Bij de toenmalige begraafplaats De Liefde was geen ruimte meer tot uitbreiding. Die uitbreiding was hard nodig want de snelgroeiende stad bracht jaarlijks meer dan 1.000 doden met zich mee die men wilde begraven in gewijde grond. Die grond werd gevonden op de locatie waar begraafplaats Sint Barbara zich nu nog steeds bevindt (toen nog gemeente Sloten).
Architect A.C. Bleijs, een bekend architect van kerken waaronder de Heilige Nicolaas bij het Centraal Station in Amsterdam, was bereid om geheel belangeloos meerdere ontwerpen te tekenen voor de begraafplaats en de kapel. De kapel, opgetrokken in vakwerkbouw, bevatte in het midden de dodenkapel met aan weerzijden wachtkamers voor de verschillende klassen. Daarnaast werd in het gebouw nog een sacristie ingericht.
De inwijding van de begraafplaats werd verricht door Monseigneur H. Poppen, op 27 september 1893, in aanwezigheid van alle pastoors, kapelaans, de directie, de burgemeester van Sloten en vele belangstellenden. In 1896 zou de begraafplaats, maar vooral ook omliggend gebied, door de gemeente Amsterdam geannexeerd worden om ruimte te geven aan de snelle groei van de stad.
Rond 1912 werd ‘De Liefde’ als kerkhof opgeheven. Alle stoffelijke resten werden tussen 1900 en 1930 overgebracht naar Sint Barbara en daar herbegraven. In november 2017 is op Sint Barbara een gedenksteen geplaatst ter nagedachtenis aan hen die destijds op ‘De Liefde’ zijn begraven en nu rusten op Sint Barbara.
Aan het eind van de 20e eeuw werd de focus van Sint Barbara, onder de bezielende leiding van de toenmalige beheerder Johan Degenkamp heel duidelijk verlegd. Sint Barbara was niet alleen een begraafplaats voor de katholieken van de stad maar iedereen was welkom. Baby’s die nog niet gedoopt waren, personen waarvan de identiteit niet kon worden vastgesteld, en anderen van welke levensovertuiging dan ook.
Vandaag de dag is de begraafplaats, grenzend aan het mooie Westerpark, een plek waar iedereen die aan ons wordt toevertrouwd, van de laatste rust mag genieten en waar de nabestaanden nog eens langs kunnen komen, herdenken en wandelen, ieder op eigen manier.
